To zasadnicze pytanie stojące przed każdym, kto chce zbudować prawidłowo złącze klejone.
Jaka jest prawidłowa odpowiedź? Obie są prawidłowe a wszystko zależy od kontekstu.
Nie należy zakładać, że klej twardy to ten mocny a elastyczny to ten słabszy. Wytrzymałość spoiny zależy bowiem od siły przylegania do kleju do podłoża, czyli adhezji oraz od jego wewnętrznej spójności (odporności na rozerwanie), czyli kohezji. Zarówno klej twardy jak i elastyczny mogą mieć obydwa parametry wysokie albo niskie.
Kiedy zatem używać kleju twardego a kiedy elastycznego?
Kleju twardego (twardość mierzona w skali Shore’a D) używamy w złączach sztywnych, w których części klejone nie mogą się względem siebie przemieszczać nawet w niewielkim zakresie. Takimi klejami są kleje epoksydowe, twarde odmiany poliuretanów, płynne tworzywa typu MMA, klej anaerobowe, kleje cyjanoakrylowe. Połączenia tego typu występują np w klejeniu szkła ze szkłem, osadzaniu łożysk na wałkach i w gniazdach, złączach kołnierzowych korpusów maszyn i silników itp.
Klejów elastycznych (twardość w skali Shore’a A) używamy w złączach, gdzie elastyczność połączenia jest oczekiwana lub jest to bez znaczenia konstrukcyjnego. Do takich klejów należą specjalne epoksydy, poliuretany, MS-Polimery, kleje rozpuszczalnikowe, dyspersje wodne klejów akrylowych itp. Co nimi kleimy? Wszelkie gumy i miękkie tworzywa, tkaniny, drewno, korek, filce, wykładziny i okładziny, szkło z metalami lub drewnem, gumę z metalami itd.
Obecnie potrzeba stosowania klejów elastycznych jest równie częsta jak używanie klejów dających spoiny twarde. Warto zauważyć, że elastyczna spoina posiada określoną podatność na zginanie, rozciąganie, ściskanie oraz uderzenia i wibracje oraz kompensuje w złączu naprężenia występujące podczas zmian temperatur, gdzie materiały klejone mogą mieć różną rozszerzalność cieplną.
Reasumując: Przed projektowaniem spoiny warto przewidzieć, która z powyższych cech będzie lepsza w rozpatrywanym przypadku. W razie wątpliwości, chętnie pomożemy w doborze kleju.